تاریخچه پیدایش
این غار در سال ۱۹۴۸ زمان ساخت بندر آلانیا به صورت اتفاقی کشف شد. انفجار دینامیت برای بازنمودن تودهٔ سنگ، این غار را نمایان کرد. مردم از طریق دهانه ایجاد شده وارد غار شدند و با آنچه که مشاهده کردند شگفت زده شدند. آن‌ها فوراً دهانه را بستند و به مکان دیگری برای انفجار رفتند. Galip Dere که یک آلانیایی بود به کارگران گفت که به کارشان ادامه دهند.
یک روز او خبری جالب در روزنامه خواند: “یکی از روزهای وحشتناک جنگ جهانی دوم سربازان آلمانی برای محافظت خود در برابر بمب‌ها در یک غار پنهان شدند. در میان این سربازان یکی از آن‌ها که بیماری آسم داشت داخل غار درمان شد. هنگامی که او این خبر را خواند به یاد غار کشف شده افتاد. او روزنامه را پیش Ahmet Tokus معاون شهر آلانیا برد و بعد از نشان دادن روزنامه گفت که اگر این اتفاق در آلمان افتاده می‌تواند در آلانیا نیز پیش آمده باشد. بعد از آمدن کارشناسان و مقامات به آلانیا، اولین تحقیق توسط زمین شناسان دکتر Timuçin Aygen و دکتر Süleyman Turkunal انجام شد. گروه دوم که شامل شیمیدان‌ها بود نیز به غار آمدند و بعد از بررسی‌ها به این نتیجه رسیدند که این غار مانند نمونه ی آن در آلمان است.
Galip Dere به شهردار آلانیا پیشنهاد دا که تا مدتی غار و منطقهٔ آن با دروازه‌های آهنی بسته شود تا مانع ورود مردم به غار باشد. سپس با گرفتن فرتور (عکس)هایی از غار و فرستادن آن به روزنامه‌ها این خبر در روزنامه‌ها منتشر شد با این عنوان که “غار کشف شده در آلانیا مردم مبتلا به آسم را درمان می‌کند.” بعد از این خبر سیلی از جهانگردان به آلانیا آمدند به صورتی که هتل ها قادر به سکنی دادن به آن‌ها نبودند بنابراین مردم آلانیا شروع به میزبانی از گردشگران در خانه هایشان کردند. برخی از شهروندان از این موقعیت سود بسیاری بدست آوردند. برخی که خانه‌هایی با دو طبقه داشتند یکی از طبقه‌ها را به یک هتل کوچک تبدیل کردند و کسانی که دو خانه داشتند یکی را به هتل تبدیل کردند بنابراین آن‌ها اساس گردشگری در آلانیا را پایه نهادند.
سیستم درمانی غار داملاتاش
نتیجهٔ تحقیقات کشف شده به این صورت است که چهار تابع برای درمان بیماری آسم وجود دارد. آرامش و حالت رادیواکتیویته تابع‌هایی است که به فرایند درمان کمک می‌کند. مقدار دی اکسید کربن و رطوبت در غار Damlataş بیشتر از غار مشابه در آلمان است و این مسئله باعث می‌شود که مردم احساس سرما در غار نکنند. بر طبق تجزیه و تحلیل کارشناسان هوای داخل غار شامل %۲۵ دی اکسید کربن و %۷۱ نیتروژن و %۲۰٫۵ اکسیژن و برخی یون‌ها و گازهای رادیواکتیو است. بیمارانی که برای درمان به این مکان می‌آیند در ابتدا زمان خود را در طبقهٔ بالا صرف می‌کنند و خودشان را با اتمسفر غار تطبیق می‌دهند. سپس به طبقهٔ پایین می‌روند و روی نیمکت‌هایی که برای آن‌ها تهیه شده‌است می‌نشینند. بیمارانی که بیش از ۱۰ سال آسم دارند به‌طور موقت احساس راحتی می‌کنند. مخصوصاً بیمارانی که سن آن‌ها بین ۴۰ و ۶۰ سال است و کمتر از ۱۰ سال آسم دارند می‌توانند کامل درمان شوند. بیمارانی که آسم مزمن دارند بعد از ۲۱ روز درمان احساس راحتی می‌کنند.
